شهر دوستدار کودک

به نام خدای همه ی کودکان دنیا

دکتر ویل پارکس عزیز؛ انسانِ فرهیخته ی مهربان با کودکان دنیا!
سلام. وقت به خیر.

چند روز قبل، وقتی با من تماس گرفتند که نماینده ی محترم یونیسف در ایران در راستای اجرای طرح شهر دوستدار کودک تمایل دارند سری به کتابخانه ی تخصصی کودک بچه های آسمان بزنند، منتظر شنیدن نام حضرتعالی شدم. دلم می خواست پذیرای حضور گرم شما و همراهانتان، به عنوان انسان هایی فرهیخته که عاشق کودکان و دنیای زیبا و بی ریای آنها هستند، باشم. 
چنین شد که قرار دیدار با جناب آقای دکتر ویل پارکس –که البته نمی شناختمتان- را گذاشتم. 
و البته نه قرارِ دیدار با نماینده ی یونیسف – که تا حدودی میشناختم یونیسف را-!
UNICEF works in 190 countries and territories to protect the rights of every child. UNICEF has spent 70 years working to improve the lives of children and their families.
«یونیسف برای هر کودکی در این دنیای بزرگ».... چقدر این گفته ها زیباست!
نمی خواهم یونیسف را نقد کنم که آن قدر ظاهرِ شعارها و فعالیت ها و آدم هایش زیباست که نقد کردنش در این مجال نمی گنجد.
فقط می خواهم از خودمان بگویم. از کتابخانه ی تخصصی کودکمان، از شهر مشهدمان و از جمهوری اسلامی ایرانمان!
کتابخانه ی کوچک؛ اما پربار و زیبای ما را دیدید. از حضور صمیمانه ی شما در کتابخانه خوشحال شدیم.– البته همانطور که عرض کردم حضور حقیقیِ حضرتعالی؛ نه حضور حقوقی!_
شنیدم که قضیه، دوستدارِ کودک شدنِ شهر زیبای ماست که چندوقتیست بزرگوارانی تلاش می کنند تا طرح بنویسند و اجرا کنند و بسازندش!
و شما آمده اید که ببینید مشهدی و ایرانی چقدر دوستدار کودک است و آیا لایق است نامش دوستدار کودک باشد یا نه! وآیا به حرف های قشنگِ یونیسف خوب گوش داده است یا نه! وآیا کودکانش خوشحالند یا نه! وآیا طبیعت را دوست دارند یا نه! و آیا بزرگترها قدرِ کودکان را می دانند یا نه! وآیا شهر برای بچه ها امن و آرام هست یا نه! بخشی از نظراتتان را در مصاحبه ای خواندم. خوشحال بودید که پیش از حضور و نظارتِ یونیسف، ما مشهدی ها داریم دوستدار کودک می شویم!
آقای ویل پارکس عزیز!
کتابخانه ی کوچک؛ اما زیبا وپربارِ ما را دیدید. فرزندانِ کتابخوانِ ما را دیدید. فضای شاد و کودکانه و کتاب ها و بازی های فراوانِ ما را دیدید.
پرسیدید چرا کتاب و کتابخانه برای کودکان؟ مجالِ نظریه پردازی نبود و فقط شرحِ اجرا دادیم. اکنون، خدمتتان خواهم گفت. اینجا جمهوری اسلامی ایران است و ما فرزندانِ مسلمان و انقلابیِ این سرزمین. 
ما 1400 سال و اندی، پیشینه ی فرهنگ وحیانی و آسمانی داریم  و در پرتو آن، 40 سال پیشینه ی انقلاب اسلامی داریم و هزاران سال هم پیشینه ی فرهنگ و تمدنِ ایرانی.می خواهم بگویم که  کتابخانه ی تخصصی کودک بچه های آسمان، «چکیده ای از فرهنگ غنی اسلامی و انقلابی و ایرانی» ماست که در حد بضاعتمان، اجرایی شده است. می خواهم بگویم : 
اگر کودکان را بزرگ می داریم، از پیامبر اسلام آموخته ایم. اگر با کودکان، کودکانه رفتار می کنیم، توصیه ی حضرت محمد به ماست. اگر مهربانی با کودکان، روش ماست، از روش بنیانگذار انقلاب اسلامی درس گرفته ایم. اگر به فکرِ کتاب خواندن بچه ها هستیم، از رهبر انقلابمان آموخته ایم. اگر کتاب را ارزشمند می دانیم، از امام اول شیعیان یاد گرفته ایم. اگر  همه جای کتابخانه نظم و نظافت و  زیبایی موج می زند، فرامین مستقیم دین اسلام را شنیده ایم. اگر  کتاب می خوانیم و عاشق کتاب خواندن هستیم، آن را بخشی از مسلمانی خویش می دانیم. اگر حفظ و دوستی با طبیعت را ارزش می دانیم، از سفارشات دین بزرگ ماست. اگر شش سال است بدون دریافت حقوق مادی در کتابخانه خدمت می کنیم، خدمت به خلق خدا را از امامان بزرگ اسلام آموخته ایم. اگر به فکر و اندیشه یِ بچه های کشورمان بها می دهیم، اسلام ما را چنین پرورش داده است.
آقای پارکس عزیز! به کشور و شهر و کتابخانه ی ما خوش  آمدید. واقعا خوشحال شدیم از حضور گرم و صمیمانه شما! اما حضورتان عرض می کنم که ایرانی و مشهدی برای ساختن شهر دوستدارِ کودکانش، آن قدر الگوها و روش هایِ روشن و واضحِ اسلامی و انقلابی دارد که نیازی به هدایتگریِ یونیسف ندارد.
یونیسف اگر واقعا یونیسف است و اگر واقعا صندوق حمایت از کودکان ملل متحد است و اگر واقعا برای همه ی کودکان است، چه خوب است مطابق مأموریتی که برای آن تشکیل شده است، بگذارد همه ی کودکان دنیا «آزادانه» بیاندیشند و در «فرهنگ» زیبای سرزمینشان رشد کنند. بگذارد هر کودکی در دامن مادرانه ی وطنش، «فرهنگ سرزمینِ خود» را بیاموزد. 
نسخه های یکسانِ عموما «غربی»، دوای درد همه ی کودکان دنیا نیست. 
تقاضا داریم به دوستان بزرگوار و تلاشگرتان در یونیسف بگویید جمهوری اسلامی ایران، سرشار از منابع فکری و فرهنگی ارزشمندی است که نیازی به هیچ نسخه پیچی ندارد.
به دوستان عزیز و مشترکِ ما و شما در ایران و مشهد هم می گوییم برای اینکه شهرمان دوستدار کودکان شود، نیازی به یونیسف نیست. «هرچه هست، همینجاست.»
اگر چهل سال تهاجم همه جانبه ی غرب و اربابانِ سازمان ملل متحد بر علیه جمهوری اسلامی ایرانِ مستقل نبود، اکنون شما بایستی برای بازدید از کتابخانه های تخصصی کودک در کشور ما، روزها و هفته ها وقت می گذاشتید. چهل سال همه کار کردند و هرچه در توان داشتند اجرا کردند تا ما نتوانیم فرهنگ زیبایمان را به فرزندانمان منتقل کنیم و هنوز هم این هجمه بر علیه ما و فرهنگ زیبایِ ما، ادامه دارد. با همه ی این اقدامات، فرزندان این مرز و بوم، لحظه ای آرام نگرفتند که «موجیم که آسودگی ما عدم ماست». 
و ما نیز برخاسته ایم تا مثل همیشه، با هدایتگری دستورات الهی دین اسلام و راهنمایی رهبران دینی کشورمان و رهبر انقلاب، «تمدن نوین اسلامی» را در ایرانِ عزیزمان پایه ریزی کنیم. تمدنی که خوب می داند «یکی از اصلی ترین پایه های رشدش، توجه به کودکان پاک و معصوم است.»
راستی آقای پارکسِ عزیز! خیلی دوست داریم کتابخانه ها و بوستان ها و مدرسه های زیبای کشور زیبای شما را ببینیم. همه ی مراکز مرتبط با کودکان در «وطن» شما، که حتما مبتنی بر فرهنگ بومی شماست. اینگونه نیست؟!
و در پایان، خلاصه ی کلام من، سالیان قبل، در یک کتاب داستان کودکانه نوشته شده است. می دانید که ما خیلی اهل کتاب کودک هستیم و به شما هم که اهل کتاب و عاشق کودکان هستید، پیشنهاد می دهیم که این رمان زیبای فارسی را هم بخوانید: «تن تن و سندباد» ... 
بیایید بگذاریم «هر کودکی با فرهنگ سرزمین خودش رشد کند» و با فکر و اندیشه ی بارورش، «راه حق» را برگزیند. 
یونیسف پیش از هرچیز باید راه «تهاجمِ فرهنگ غرب بر علیه کشورهای دیگر و توسعه ی یک فرهنگ واحد برای همه ی دنیا» را ببندد تا بتواند مدعی «آزادی و امنیت وآرامشِ» کودکان دنیا باشد.
موفق باشید.

لشکری - موسس و مدیرمسئول کتابخانه تخصصی کودک بچه های آسمان 
مشهد مقدس / آذر ماه ۱۳۹۷

#یونیسف
#کودکان_دنیا
#شهر_دوستدار_کودک
#مشهد_مقدس
#تن_تن_و_سندباد
#کتابخانه_تخصصی_کودک_بچه_های_آسمان
#الگوی_اسلامی_ایرانی_پیشرفت
#فرهنگ_بومی
#تمدن_نوین_اسلامی
#من_یک_مسلمان_ایرانی_هستم