تاآسمان4: تربيت فرزند: منشاء موفقیت والدین در تربیت فرزند

در مطالب گذشته به استناد پژوهش‌های انجام شده درباره تربیت موفق فرزندان، دریافتیم که دسته‌ای از خانواده‌ها روش خاصی در زمینه فرزندپروری دارند که منشاء موفقیت‌های‌شان است. این روش، به‌ویژه با افزایش هوش هیجانی فرزندان، موجب توانایی بیشتر آنان در درک احساس و هیجانات خود و دیگران می‌شود و کودکان مدیریت بهتری بر رفتار خود و ارتباطات اجتماعی دارند که بالطبع موفقیت بیشتر آنان را در عرصه اجتماع فراهم می‌کند.

حال می‌خواهیم بدانیم روش اصلی و مشترک این خانواده‌ها و به عبارتی سبک اصلی فرزندپروری آنها چیست و چگونه انجام می‌شود.

والدینی که شیوه تربیت فرزندان آن‌ها «آموزش‌گر هیجان» است، در ارتباط با فرزندان‌شان به‌ویژه وقتی دچار هیجان می‌شوند، پنج اقدام بسیار ساده را انجام می‌دهند که به آن «آموزش هیجان» گفته می‌شود و دارای این مراحل است:

۱-       متوجه هیجان فرزند خود می‌شوند و آگاهی کافی نسبت به آن دارند و می‌توانند در ذهن خود واژه‌هایی مناسب با آن حالت را پیدا کنند؛

۲-       هیجان فرزند را فرصتی ویژه برای ارتباط بهتر، صمیمیت و رشد می دانند؛

۳-       همدلانه به صحبت‌های فرزند گوش می‌دهند و احساساتش را می‌پذیرند؛

۴-       فرزند را یاری می‌کنند تا با شناخت کافی احساس خود، واژه مناسبی برای نام‌گذاری آن بیابد؛

۵-       ضمن انجام مراحل قبل که موجب شناخت مسئله و احساس فرزند و افزایش همدلی و صمیمیت می‌شود، محدودیت‌های رفتاری روشنی برای آنان تعیین می کنند.

پژوهش‌های انجام شده تأکید می‌کند که کلید فرزندپروریِ موفق در نظریه‌های پیچیده یا تعیین نقش‌ها و وظایف اعضای خانواده و … نیست بلکه بر پایه مهر و محبت در خانواده است که صرفاً از طریق همدلی و درک متقابل نشان داده می‌شود.

فرزندپروری موفق از طریق همراهی و به صحبت گرفتن فرزندان به‌ویژه در زمان هیجان‌زدگی، ناراحتی، خشم، ترس و…آنان محقق می‌شود و در صورت نیاز باید محدودیت‌های روشن و مناسب رفتاری بیان و رعایت شود. بنابراین اساس فرزندپروری درست، حضور فعال داشتن در زندگی کودک است و چنانچه این حضور فعال، جدی گرفته شود ان‌شاءا…  می‌توانیم با رعایت نکات گفته شده و اجرای آنها، زمینه رشد و موفقیت بیشتر خانواده و فرزندان‌مان را فراهم کنیم. به امید پروردگار به دنبال طرح این مقدمات و مباحث نظری، از هفته آینده به معرفی گام‌های عملی آن می‌پردازیم.

دکترامیرمحمد شریف

روزنامه خراسان/خراسان رضوی – مورخ چهارشنبه  ۱۳۹۲/۱۰/۲۵